I. Ahmed ile kim çıktı?

I. Ahmed (Osmanlıca: احمد اول, romanize: Ahmed-i evvel; 18 Nisan 1590, Manisa - 22 Kasım 1617, Konstantiniyye), divan edebiyatındaki mahlasıyla Bahtî, 14. Osmanlı padişahı ve 93. İslâm halifesidir. Sultan III. Mehmed ve Handan Sultan'ın oğludur. 1603'ten 1617'deki ölümüne kadar, yaklaşık 14 yıl boyunca Osmanlı İmparatorluğu'na hükmetti. Saltanatı boyunca bizzat sefere katılmadı.

Ahmed, 22 Aralık 1603'te henüz 13 yaşındayken tahta çıktı. Osmanlı tarihinin en genç padişahı ve sancağa gitmeden tahta çıkan ilk padişah oldu. Tahta çıktığında kardeşi Şehzade Mustafa'yı öldürtmeyerek Osmanlı hanedanında yaygın olarak uygulanan kardeş katlini kaldırdı ve aklı başında en büyük erkek hanedan üyesinin tahta çıkmasını öngören ekber ve erşed sistemini getirdi. Tahta çıktığında Avusturya Savaşı devam ediyordu ve döneminde Peşte, Hatvan, Vác, Štúrovo, Vişegrad ve Tepedelen kaleleri fethedildi. Son olarak Estergon Kalesi de kuşatıldı ve fethedildi. Avusturya ile Zitvatorok Antlaşması'nı imzaladı, böylelikle Avusturya arşidükü ile Osmanlı padişahı protokolde eşitlendi. Doğu'da ise Safevîler ile savaş halindeydi. 1612 yılında yapılan Nasuh Paşa Antlaşması ile 9 yıl süren Osmanlı-Safevî Savaşı sona erdi. 1615 yılında Şah Abbas'ın antlaşmayı bozması üzerine barış sona erdi.

Saltanatı döneminde Celali İsyanları yeniden patlak verdi. Sadrazam Kuyucu Murad Paşa'nın sert politikaları sonunda isyanlar bastırıldı. Ahmed, İstanbul'daki tarihî yarımadada, Mimar Sedefkâr Mehmed Ağa'ya Sultanahmet Camii'yi yaptırdı ve 22 Kasım 1617'deki ölümünden sonra oraya defnedildi.

Hadice Mâhirûze, Hadice Mâhfirûze, Mâh-i Feyrûz ya da Mahfiruz Hatice Sultan (y. 1590 - 1620, İstanbul), Osmanlı Padişahı II. Osman'ın annesi ve Sultan I. Ahmed'in ilk hasekisi ve eşidir.