Mina (şarkıcı) ile kim çıktı?

Anna Maria Quaini veya Mina Mazzini, OMRI, bilinen adıyla Mina, (d. 25 Mart 1940) İtalyan şarkıcı, televizyon sunucusu, aktris, prodüktör. 1960'lar ortasından 70'ler ortasına kadar İtalyan televizyon varyete gösterilerinin ve pop müziğin baskın isimlerinden biriydi. Sanatçı, üç oktavlık vokal aralığı, kıvrak soprano sesi ve özgür kadın imajıyla bilinir.

Performans açısından, modern tarzlarla geleneksel İtalyan ezgileri ve swing müziğini bir araya getiren Mina, bu haliyle İtalyan müzik tarihinin en çok yönlü sanatçıları arasında yer alır. Sanatçı, İtalyan listelerini on beş yıl boyunca domine etmesinin yanında ülke çapında erişilmesi zor bir popülerliğe erişti. Aynı şekilde sanat hayatı boyunca 77 albüm ve 71 teklisi İtalyan müzik listelerinde yer edindi.

Mina'nın 1959'daki ilk defa televizyon ekranında belirmesi İtalya'da kadın rock and roll sanatçılar adına bir ilkti. Yüksek sesli ve senkoplu şarkı söyleyişi, ona Bağıran Kraliçe lakabını kazandırdı. Bunun yanında yabani jestleri ve vücut sallamaları nedeniyle halk onu Cremona Kaplanı olarak da anmaya başladı. Ancak bir süre sonra daha hafif bir pop tınısına geçince, Mina'nın liste başı şarkıları ona 1962'de Batı Almanya'da, 1964'teyse Japonya'da en iyi uluslararası sanatçı unvanını kazanmasına neden oldu. Mina'nın işlenmiş şehvetli tavırları ilk defa 1960'ta Gino Paoli'nin "Il cielo in una stanza" adlı şarkısında görüldü ve "This World We Love In" adıyla 1961'de Amerikan müzik listelerinde kendini gösterdi.

Mina, 1963'te evli bir aktörle olan ilişkisinin ve hamileliğinin açığa çıkmasının baskın Katolik ve burjuva değerleriyle örtüşmediği gerekçe gösterilerek İtalyan televizyon ve radyosunda yasaklandı. Yasaklamanın ardından İtalyan yayın servisi RAI, sanatçının din, sigara ve cinsellik konularında açıksözlü tutumunu sürdüren şarkılarını engellemeye devam etti. Mina, bu dönemde sarıya boyalı saçları, kazınmış kaşları ve sigara içen seksi tavırlarıyla "kötü kız" imajı yarattı.

Mina'nın ses tınısı kolayca ayırt edilebilir ve güçlüdür. Şarkılarının genel teması, kederli aşk hikâyeleri olup genel olarak yüksek dramatik tonlarda ifade edilmiştir. Sanatçı, 1960'lar boyunca, özellikle şarkıcı-söz yazarı Lucio Battisti ortaklığıyla yaptığı işlerde, İtalyan pop müziğiyle blues, R&B ve soul müziklerini harmanladı. Dönemin popüler İtalyan söz yazarları da Mina'nın ses yeteneğini daha çarpıcı bir şekilde ifşa etmek adına vokal aralığı geniş, alışılmadık akor dizisi içeren materyaller üretti. Bunlar arasında en belirgin olarak Bruno Canfora'nın bestelediği "Brava" (1965) ve Ennio Morricone'nin bestelediği serialist "Se telefonando" (1966) yer almaktadır. İkinci şarkı, yurt dışında pek çok şarkıcı tarafından uyarlandı. Shirley Bassey, 1973'te Mina'nın "Grande grande grande" şarkısını uyarlayarak şarkının ABD, Birleşik Krallık ve diğer İngilizce konuşan ülkelerin müzik listelerinde yer almasını sağladı. Aynı şekilde sanatçının easy listening tarzında seslendirdiği "Parole parole" adlı düet 1974'te Dalida ve Alain Delon sayesinde dünya çapında bir hit oldu. Mina, her ne kadar 1978'den sonra umumi olarak gözükmese de, hemen hemen her yıl yeni albümler yayımlamaya devam etti.

Augusto Martelli (15 March 1940 – 3 November 2014) was an Italian composer, conductor, arranger and television personality.

Born in Genoa, the son of conductor and composer Giordano Bruno Martelli, Martelli is probably best known for the song Djamballà, the theme song of the 1970 film Il dio serpente, which reached the first position in the Italian charts. He is also well known for his romantic and professional relationship with pop singer Mina, with whom he collaborated as a composer and an arranger and with whom he co-founded the music label PDU. After having been conductor in a number of RAI variety shows, starting from late seventies Martelli was also host of a number of TV programs, mainly for Canale 5. He also composed songs and scores for a large number of Fininvest TV programs, including the jazz-fusion instrumental piece "Round D Minor" for the motor racing show "Grand Prix" hosted by Andrea de Adamich in the 1980s.

In 2001 Martelli was involved in an investigation which culminated in the search of the homes of 113 people, who had connected to pornographic websites by paying for access with credit cards. Hundreds of child pornography images were found on Martelli's computer. He tried to exonerate himself by claiming to have conducted an investigation in collaboration with the Carabinieri, but this was denied by the military. On 12 November 2007 he was sentenced to one year and six months in prison for possession of child pornography. Martelli always claimed his innocence.

Corrado Pani (4 March 1936 – 2 March 2005) was an Italian actor and voice actor.

Walter Annicchiarico (8 March 1924 – 20 December 1991), known as Walter Chiari [ˈvalter ˈkjaːri], was an Italian stage and screen actor, mostly in comedy roles.

Alfredo Cerruti (Napoli, 28 giugno 1942 – Milano, 18 ottobre 2020) è stato un produttore discografico, autore televisivo e cantante italiano, principalmente noto al pubblico come voce degli Squallor.